โอ้น้ออ้ายเอ้ย…
..สองมือนั้นเคยมีอ้าย จับมือชายเคยพาหย่าง
ปรางค์สองแก้มเคยหอมน้อง มาบัดนี้บ่มีชาย
หมายได้เคียงรวมเรียงเว่า ยามไปนาเคยมีคู่
มาบัดนี้บ่มีอ้าย ย่อนว่าไกลกันสุดแสน…
..จากกันไปไกลนานเนิ้น เดินโดดเดียวบ่มีคู่
จักนกเขาคูว่าพัดพราก อ้ายจากไปบ่คืนหวน
อวยพี่ชายคืนเนาว์บ้าน อ่วยกับมาว่าคืนท่ง
กลิ่นรันจวนมวลมอกไม้ บ่เคยจืดจางคือครั้งก่อน
แก้มอ่อนๆคังคองเจ้า ปานได๋น้อเล่าสิต่าวคืน..อ้ายเอ้ย…
ขอบคุณเครดิตภาพและผญาจาก @ หนุ่ม เมืองบาง